[zaloguj się]
[pdf]

ODROŚL (2) sb f

Oba o jasne.

Fleksja
sg pl
N odrośl
G odrośli
A odrośl odrośle

sg [N odrośl.] ◊ A odrośl (1). ◊ pl [G odrośli.] ◊ A odrośle (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w.

Znaczenia
Pęd, gałązka (2):

[W porównaniu: Iákoż co innego ieſt cżłowiek iuż zgrzybiáły/ Iedno właſnie iáko pień zgniły y ſprochniáły/ Z ktorego żadna odrośl/ nigdy nie wychodźi/ Lecż tylko prochná doſyć/ á robakow rodźi. ProtKonterfet B3 (Linde).]

Zwrot: »puścić odrośl« (2): ta ijſtá ſuchá láſka w iego ręku puſciwſſy odroſle zakwitła OpecŻyw 5; Od zápachu wodnego [drzewo] odmłodzi ſię/ y puśći odroſl [faciet ramum] iáko ſzcżep. BudBib Iob 14/9; [iż korzenie drzewá ſtárego iuż bywa zápiekłe y twárde [...]/ przeto nie puſzcża z śiebie odrośli Cresc 1571 64 (Linde)].

Synonimy: gałązka, gałąź, latorośl, pręt, rozga.

Cf [ODROSŁKA]

MP, RS