[zaloguj się]
[pdf]

ORTODOKS (3) sb m

ortodoks a. ortodoksus.

Teksty nie oznaczają ó.

Fleksja
pl
I ortodoksåmi
inne pl N (lat.) - orthodoxi

pl N (lat.) orthodoxi (1). ◊ I ortodoksåmi (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Wierny doktrynie religijnej, prawowierny (z grec. ᾽ορθόδοξος) [orthodoxus – proście wierzący BartBydg; – dobrze dzierżący, trzymający, rozumiejący, mniemający, pro fideli accipitur – miasto tego, który jest prawej wiary Mącz 270b; – prawdziwy wyznawca, prawdowiarca Calep; prawowierny ‒ orthodoxus, apud ss. scriptores ῾ο ᾽ορθόδοξος qui rectae est opinionis, sententiae, fidei Cn] (3): Homouſi ani [!] ſą/ ktorzy o ſynu Bożem twierdzą żeby iedney ieſtnośći z Bogiem był. Po polſku ie teraz Troycżaki zową. Oni ſię Orthodoxami zową. BudNT przedm b8v marg.

W przeciwstawieniu: »ortodoksi... aryjanie« (2): gdy Arriani ciągnęli zá ſobą the ſłowá/ Ieden ieſth Bog/ Ociec. Tedy ORTHODOXI drugi koniec zá ſobą tákże bráli/ Ieden ieſt Pan/ Kriſtus. SarnUzn Gv; BudNT Kk5v.

Synonimy: prawdowiarca, prawosławny, prawowierny.

MK