PAGOR (1) sb m
-å-, [-a-].
N sg påg(o)r.
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII w. s.v. pagorek.
Cf [PAGORA], PAGOREK, [PAGORKA], PAGORZE
ZCh, (JZ)
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}