[zaloguj się]
[pdf]

POCHOĆ (1) sb f

Oba o jasne.

Fleksja
pl
N pochoci
D pochociåm
inne sg a. pl G - pochoci

pl N pochoci. ◊ [D pochociåm. ◊ sg a. pl G pochoci.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI(XVII) – XVIII w.

Chuć, namiętność, żądza: [Tu roſkoſz ćieleſną gáni/ á przyſtoyną vmyſłową bez pochoći chwali SenekaGórn 29.]

W przeciwstawieniu: »pochoć ... rozum«: á Wolność tylko tá Wolnosćią ma bydź zwána/ ktorey/ rozum/ nie zmyſły/ áni pochoći. (ieſłi affecty ták zwáć mamy) pánuią GórnRozm Bv; [ále ia mówię o ludźiéch niedoſkonáłych/ którzy wżdy chcą żyć vczćiwie/ y zá rozumem idą: wſzákóż ták/ iż ten rozum y tedy y owedy pochoćiam vſtępuie. SenekaGórn 88].

Synonimy: chciwość, chęć, chuć, namiętność, pożądanie, pożądliwość, żądliwość, żądza.

EW, AL