Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PODCIĘT

Następne hasło: PODCINAĆ »

PODCIĘTY (3) part praet pass pf

o jasne.

Fleksja

sg
m	N	podcięt, podcięty	n	N	podcięt(e)

sg m N (praed) podcięt (1), [podcięty]. ◊ n N podcięt(e) (2).

Sł stp s.v. podciąć, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Znaczenia

1. Ścięty, nacięty u dołu (2)
- Przen (1)
2. Trochę, nie do końca przecięty (1)

1. Ścięty, nacięty u dołu; succisus PolAnt, Mącz; deciduus Cn (2): Arbor succisa, Podćięte drzewo. Mącz 30b.

[podcięty czym: [mrówki] Máiąc łożyſká ſwoie pod dębem wyſokim/ gdy podćięty śiekiérą/ przywáli ie w źiemi/ wnet nędzné vćiekáią VegKmita 8.]

Przen (1): CZłowiek národzony z niewiáſty ieſt bárzo krotkich dni [...]. Wyraſta iáko kwiatek/ y bywa podćięt BibRadz Iob 14/2.

[W porównaniu: Podćiętym iáko śiáno/ y vwiędło ſerce moie ArtTanat I8.]

2. Trochę, nie do końca przecięty (1):

Wyrażenie: »trochę podcięty« (1): [ludzie w Hesji] przy iednym bárzo ſzerokim y wyſokim drzewie [...] ſwe zabobony ſpráwowáli. Ná co ſię oburzywſzy Mąſz święty zniektoremi wiernemi ono drzewo wyćináł. Zbiegli ſię pogánie y zábić go chćieli: ále gdy oglądáli iſz dopiero trochę podćięte/ [...] vpámiętáli ſię SkarŻyw 517.

Synonimy: 1., 2. poderzniony, podrąbany, podsieczony.

Cf PODCIĄĆ