[zaloguj się]
[pdf]

PORĄBANY (3) part praet pass pf

porąbany (2), porąban (1).

o jasne; -any, -ån.

Fleksja
sg
mNporąbany, porąbån
pl
N subst porąbané

sg m N porąbany (1), (praed) porąbån (1). ◊ pl N subst porąbané (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. porąbić.

1. Wyrąbany, wycięty; incisus JanStat (1): ieſliby kto vćiął dąb w máiętnośći inſzégo/ [...] winę którą zową piętnądźieſtą ma onému zápłáćić/ w którégo páńſtwie drwá ſą porąbáné. SarnStat 668; [Báłwáni Pogáńſcy prożność ſą/ ábowiem drwá z láſá porąbáne/ okſzą ſznycárſką vcioſáne/ [...] nie mowią/ muſzą być noſzone/ bo chodzić nie mogą. GilPos 156].
2. Zniszczony rąbaniem (2): A gdy obacżyli iż moſt porąban/ chocia był ránny y o iednym oku/ wſkocżył [Horacyjus] w rzekę we zbroi/ przepłynął ná drugą ſtronę do ſwoich. BielKron 106.
a. Zabity bronią sieczną; praecidaneus Calep (1): Praecidaneus ‒ wprżod porąbani. Calep 830a; [pierwej go [zbiegłego sługę] ma ciąć rotmistrz, potym pacholikowie, a ma być puszczon miedzy nie, miedzy dwa rzędy [...]. A tak porąbany niema być chowan dla więtszej srogości UstWojsk 1559 82].

Synonimy: 1. pocięty, wycięty; 2.a. porzezany, zabity.

Cf PORĘBAĆ, WYRĄBANY, WYRĘBIONY, ZRĄBANY, ZRĄBIONY

MN