[zaloguj się]
[pdf]

PORĘCZYĆ (3) vb pf

o jasne.

Fleksja

fut 3 sg poręczy (1). ◊ part praet act poręczywszy (2).

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

Dać porękę, gwarancję, zaręczyć; fideiubere JanStat [co] (3):

poręczyć komu (1): Item Iako byvalo rankoyemſthwo przeth mohorycznyky, albo przed lythkupnyky, Tho nyema bicz yedno czo komv ktho przeda albo poranczi Tho ma bicz przed stharoſtha albo vrzandem yego albo mayą porucznyczi bicz zapyſzany LibLeg 6/117.

Zwrot: »winę poręczyć« (2): Stároſtowie [...] o kmiećiá zbiegłégo máią bydź karéni: y nie máią bydź puſczeni od mieyſcá ſądowégo/ áż piérwéy zá winy rękoiemſtwo doſtáteczné vczynią/ álbo poſtáwią. A ieſli od ſądu odéydą/ win nie poręczywſzy/ tedy ná nie ſkázuiemy/ áby byli winą więtſzą cztérnaśćie grzywien karáni SarnStat 663 [idem] 935.

Formacje współrdzenne cf RĘCZYĆ.

Cf [PORĘCZENIE], PORĘCZONY

MN