[zaloguj się]
[pdf]

POŚMIEWAĆ (2) vb impf

o jasne, e pochylone; a prawdopodobnie jasne (tak w -ać).

Fleksja
inf pośmiéwać
indicativus
praes
sg
2 pośmiéwåsz

inf pośmiéwać (1). ◊ [praes 2 sg pośmiéwåsz.] ◊ part praes act pośmiéwając (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Naśmiewać się, wyszydzać (2):

pośmiewać kogo (1): [Derides me. Mi fai beffe. Poſmiéwaſs mię. Du ſpotz mein. Dict 1566 Mv.] Cf pośmiewać kogo w czym.

pośmiewać kogo w czym (1): Oná o to nic niedbáiąc/ Rzekłá w tym go pośmiewáiąc: Możeſz dobrze tám poſtáwić/ Wſzákći ocży ma moiá rzyć. BierEz Ev.

[pośmiewać nad kim: Videbunt iusti et timebunt et super eum ridebunt: (nad nym poſmyevacz) Glosy III nr 102/13.]

a. Wystawiać na pośmiewisko [czym] (1): Iezu kthorys ſie do Heroda poſlać y poſmiewać Białem odzieniem y odeſlać dopuſcił. TarDuch C3v.

Synonimy: kpić, nagrawać, natrzęsać się, podrzeźniać, szydzić.

Formacje współrdzenne cf ŚMIAĆ SIĘ.

Cf POŚMIEWAJĄCY, POŚMIEWAN, POŚMIEWANIE

MP