[zaloguj się]
[pdf]

POŚRZEDNICZY (4) ai

pośrzedniczy (4), [pośredniczy].

o oraz e jasne.

Fleksja
sg
m Gpośrzedniczégo f G
Apośrzedniczy Apośrzedniczą

sg m G pośrzedniczégo (2); -égo (1), -(e)go (1). ◊ A pośrzedniczy (1). ◊ f A pośrzedniczą (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.: pośrzedniczy.

Przymiotnik od „pośrzednik” ‘stojący między dwiema stronami jako łącznik między nimi lub rzecznik jednej wobec drugiej’ (o Chrystusie lub o Mojżeszu) (4):
Wyrażenie: »urząd pośrzedniczy« (3): kędy go [Chrystusa] też tám powiedźiał być mnieyſzym od oycá w Náturze Boſkiéy/ z Sprzyczyny przyięćia ná śię vrzędu pośrzedniczégo BiałKat 118v; Moyżeſz vrzędu ſwego Pośrzednicżego do śmierći tylko vżywał CzechRozm 95; NiemObr 139; [Ze iuż tám on ſam ſpráwuie vrząd pośrednicży/ á przycżyńcielá zá námi do Bogá Oycá. GilPos 262v, 228v, 290v].
a. Skierowany ku pośrednikowi, należny mu (1): iż Bog chwałę ſwoię ſobie Boſką zoſtáwiwſzy: dał IEzuſowi chwałę ſynowſką Pośrzednicżą CzechRozm 195.

Synonim: jednacki.

RS