[zaloguj się]
[pdf]

POTRAFIĆ SIĘ (9) vb pf

potrafić się (8), potrefić się (1) RejJóz.

sie (7), się (2).

o oraz a jasne; potrefić się z tekstu nieoznaczającego é.

Fleksja
inf potrafić się
praet
sg pl
1 m potrafiłem się m pers
3 m potrafił się m pers
n subst potrafiły się
conditionalis
sg
3 f by się potrefiła

inf potrafić się (3). ◊ fut 3 sg potrafi się (4). ◊ praet 1 sg m potrafiłem się (1). ◊ 3 sg m potrafił się (1). ◊ [3 pl subst potrafiły się. ◊ con 3 sg f by się potrefiła. ◊ part praet act potrafiwszy się.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. potrafić.

1. Zdarzyć się, przydarzyć się; zaistnieć; accidere Vulg (8): Prima quaque occasione, Iáko ſie naypierwey może potráfić. Mącz 321d, 510c; [Ale ia proſſę/ tych ktorzy kolwie te kxięgi cżytáć będą/ áby ſie nie odrażáli á myſli ſobie niepſowáli dla ták przećiwnych przygod: ále niech te rzecży kthore ſie potráfiły pocżytáią/ nie ku zátráceniu/ ále ſkarániu narodu náſſego Leop 2.Mach 6/12 (Linde s.v. potrafić)].

potrafić się komu (2): [Jakub pyta synów o Józefa] A Iozeph moie dziecię/ [...] A cżemu to nie przyſzedł/ tu poſpołu zwami [...] Albo mu ſie czo złego/ tam potrefić mogło RejJóz B4. Cf potrafić się komu z kogo.

potrafić się komu z kogo [= ktoś weźmie przykład z kogoś] (1): Pewnać rzecż yeſt/ że yeſli ſie im [dzieciom] co nyeforemnego z oycá potráfi/ ták ſie tego chycą yáko yeden nabácżnieyſſy GliczKsiąż E2v.

[potrafić się miedzy kim: Cumque acciderit eis aliqua disceptacio kiedy ſze potraffy myedzy nÿmy iaką gadka o zakonye bozym TomZbrudzBrul Ex 18/16.]

[potrefić się z kim: bendąncz teraz tam wtjch stronach skjmbjſje otjm gadka potrzephyla [!] [...] vedlja povjnnoſczj ſwej yako rada naſſa vmj⟨ej⟩ wtjm rozmovj mjecz ListyPol 1548/479.]

Bezpodmiotowo (2): Si usus veniat, Ieſli ſie potráfi/ yeſli będzie potrzebá. Mącz 481a.

Ze zdniem dopełnieniowym (1): Gdy ſie też záſię potráfi iż mu woyſko poráżą/ tákże dziáłá y chorągwie pobiorą/ nie może to być áby też wielkiey żáłośći s tego táiemney mieć nie miał. RejZwierc 144.

a. O ludziach: zjawić się (2): Richlo pothym stall ſprzerzeczonym Hunnuſch pucherem Na zidy Sqwirzynſkye wboru nyedalyeko Grochowa Lyecz gdi ſzyą zidowye nyemogli potrafficz theda czlowyekowy vbogiemv zgrochowa wzyąli dwv konyu LibMal 1553/177.

potrafić się komu (1): A gdy mu [Platonowi] śię w ten cżás potráfił Xenocrates [Xenocrati intervenienti], rzekł: Skarz tego mego niewolniká/ bo śię ia teraz gniewam. ModrzBaz 7v.

2. Spotkać się; offendere Mącz (1): [Obádwá ták Alexánder iáko y Menelaus potráfiwſzy ſie/ ná ſię spoyrzeli/ niewiedząc kędyby ktho snich iechał. HistTroj C3v.]

potrafić się z kim (1): Offendi quendam mei ordinis hominem, Potráfiłem ſie z mego ſtanu człowiekiem. Mącz 260d.

Synonimy: 1. przydać się, przygodzić się; 2. potkać się.

Formacje współrdzenne cf TRAFIĆ.

MN