[zaloguj się]
[pdf]

PROSKUR (1) sb

proskur m, [proskor m, proskura f, proskor m a. proskora f, praskur m, praskur m a. praskura f].

Teksty nie oznaczają ó; pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w pro-); w praskur a jasne.

Fleksja
sg pl
G proskur
I proskur(e)m
L proskorze

I sg proskur(e)m. ◊ [L proskorze. ◊ pl G proskur.]

Sł stp: proskura, praskura, Cn: proskur, Linde XVI(XVIII) (jeden z niżej notowanych przykładów, błędnie: praskur) – XVII w.: proskura, praskura.

Chleb liturgiczny w kościele prawosławnym (z rus. proskura); oblata, oblatio Cn: A Michaiło [...] drugi raz do Moſkwy ziáchał/ támże go Humion Ruſki w iednym Monaſterze Proſkurem otruł StryjKron 597; [Michał do Moskwy uciekł, przegrawszy plac w bitwie. Gdzie go zaś humien otruł, w Proskorze tam leży StryjPocząt 433, 433 marg, 450; iego też Syn Micháiło gdy do Moſkwy ziáchał w Práſkurze od Popá otruty StryjKron 499, 611].
[Szereg: »opłatek abo proskura«: nad to z ludźi świętych dawno abo zámęcżonych/ abo ſwą śmierćią zeſzłych/ Chriſtuſow á pośrzednikow [ludzie] ſobie bez licżby nacżynili: y owſzem z opłátkow/ ábo z proſkur/ też niezlicżone Chriſtuſy porobili. BudArt b7.]

Synonimy: chleb, eucharystyja, hostyja, opłatek.

ALKa