[zaloguj się]
[pdf]

PRZEŚWIADCZENIE (2) sb n

Teksty nie oznaczają é; pierwsze e prawdopodobnie jasne (tak w prze-); a jasne.

Fleksja
sg
G przeświadczeniå
A przeświadczeni(e)

sg G przeświadczeniå (1). ◊ A przeświadczeni(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. przeświadczyć.

I. Rzeczownik od „przeświadczyć”: udowodnienie winy (1):
Szereg: »wywod i przeświadczenie« (1): Wſzákże ná tym iego [Juliana Apostaty] okrućieńſtwo nieprzeſtawáło. Bo ieſli kogo do niego odnieśiono [...] ná ſamo odnieśienie/ bez wywodow y przeświadćżenia [!] zábijáć kazał. SkarŻyw 130.
II. Świadectwo (1):
Wyrażenie przyimkowe: »na przeświadczenie [komu]« (1): Lecz mu [trędowatemu] on przykazał żeby tego nikomu nie powiedał/ Ale rzekł/ Idź vkaż ſię ſam kápłanowi/ y vczyń ofiárę zá oczyśćienie twoie/ iáko roſkazał Moiżeſz ná przeświádczenie im [in testimonium]. BibRadz Luc 5/14.

Synonimy: I. pokonanie, przekonanie, skazanie; II. dowod, potwierdzenie, świadectwo.

Cf PRZEŚWIADCZYĆ

DDJ