[zaloguj się]
[pdf]

PRZYBRAĆ SIĘ (11) vb pf

sie (10), się (1).

a jasne.

Fleksja
inf przybrać się
praet
pl
1 m pers -(s)my się przybrali, przybralichmy się
3 m pers przybrali się
imperativus
sg pl
2 przybierzy się przybierzcie się

inf przybrać się (1). ◊ fut 3 pl przybierzą się (1). ◊ praet [1 pl m pers -(s)my się przybrali, przybralichmy się.] ◊ 3 pl m pers przybrali się (2). ◊ imp 2 sg przybierzy się (1). ◊ [2 pl przybierzcie się.] ◊ part praet act przybråwszy się (6).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII(XVIII) – XVIII w. s.v. przybrać.

1. Ubrać się, włożyć coś na siebie; wystroić się; ornare HistAl (4): Perſeus prośił Merkuriuſzá/ [...] áby mu pożycżył ſwoich ſkrzydeł [...]. Przybrawſzy ſie/ latáiąc od iedney [Gorgones] do drugiey/ gdy go nie widzyáły/ vkradł im oko ich. BielKron 21.

przybrać się w co (2): Słyſząc tho [prośbę Aleksandra] Thebani zamknęli brony mieyskie/ a przybrawſzy ſie s nich dzieſięć tyſiąc we zbroię/ wſtąpili na muri HistAl D3; KrowObr 28.

Przen [w co ku czemu] (1): á thám [w świętej kronice] wſzytko znaydzyeſz iáko we źwierciedle w czo ſie ku themu boiowi przybráć maſz RejPos A4v.
2. Ozdobić się, przystroić, upiększyć (2): Ktemu kurwi goſpodarz rzekł [do Tarsji]: Cżemu płácżeſz [...]. Ale idźi ſiedź przybrawſzy ſie HistRzym 20v.
Przen [w co] (1): Pingueſcent ſpecioſa deſerti: et exultatione colles accingentur A tedy więcz ſlicżne pola na puſtiniach rożmnożą ſie wielką żiznoſcią a pagorki prżybierzą ſie w radoſć y w weſele. WróbŻołt 64/13.
3. Przebrać się, udawać kogoś innego (1): á ſyn iego [Włodzimirza] Andrzey iechał ná kſięſtwo do Halicżá/ ktory ſie chytrze przybrawſzy licżył ſie być Włodzimirzem BielKron 356v.
4. Przygotować się (1):

[przybrać się do czego: Toż też y Piotr ſwięthy nápomina: Gdyż Kryſtus vćirpiał w ciele/ y wy theż do tego przybierzcie ſie GilPos A5v.]

przybrać się k czemu (1): Mam mieć gośćie przy wiecżerzy/ Rzadniey [!] ſie k temu przybierzy. BierEz Dv.

[przybrać się na co: a myśmy się barzo płocho na nię [zimę] przybrali. ListyPol II 1549/393; wſzákże iż nas Krol Pan náſz nie z żadną mocą áni z woyſkiem tu poſłał/ nie przybrálichmy ſie ná woynę/ widzićie nas miedzy ſobą bez broni BielKron 1597 641.]

5. Przybyć idąc, podróżując; ingredi Miech (3):

przybrać się do kogo (1): Gdyż do Połowczow przybrali ſie Tatarzy/ tedy oni wziąwſzy z Ruſią przymirze, żądali ich o pomocz MiechGlab 2.

[przybrać się na co [= w jakim celu]: y pytaly ssa gego [Jezusa] Liczemyernyczy ssszlugamy Herodowymy, ktorzis przibraly ssyą nadzyen sswiatheczny: [...] SprChęd 16.]

przybrać się dokąd (1): náleźli [posłowie Hunnów] Węgierſką źiemię nád inne obfitą/ do kthorey ſie przybráli ze wſzytkim domoſtwem. BielKron 297v; [SprChęd 56].

a. Doprowadzić wykopywany rów do określonego miejsca [z czym do czego] (1): Przywiedźże ónę Przykopę áż do ónego mieyſcá/ kędy będźieſz miał wolą Młyn budowáć. [...] Przybrawſzy ſye stą Przykopą do Grobléy rozbierz plác gdźie maſz kółá ſtáwić wedle potrzeby. Strum I2v.

Synonimy: 1. oblec się, odziać się, okryć się, przyoblec się, przyodziać się, ubrać się; 2. ochędożyć się, okrasić się, ozdobić się, przystroić się, upiększyć, upstrzyć się; 4. przygotować się, 5. przybyć.

Formacje współrdzenne cf BRAĆ SIĘ.

Cf 1. PRZYBRANIE

ALKa