Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ROSTĄPIENIE

Następne hasło: ROSTEK »

ROSTĄPIONY (5) part praet pass pf

rostąpiony (4), rozstąpiony (1); rostąpiony Mącz (4); rozstąpiony GórnTroas.

Oba o jasne.

Fleksja

sg
m	N	rostąpiony	f	N	rozstąpionå

pl
N	subst	rostąpion(e)

sg m N rostąpiony (3). ◊ f N rozstąpionå (1). ◊ pl N subst rostąpion(e) (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Który rozstąpił się, rozdzielił na dwie części (4)
- a. Pęknięty (2)
  - Przen (1)
- b. Który oderwał się od właściwego miejsca, przestał stanowić z nim całość (1)

Który rozstąpił się, rozdzielił na dwie części; hiulcus, scissus Mącz (4): Resolutus, Rozwiązány/ rozſuty/ rozeſzły/ roſtąpiony. Mącz 401c, 372a.

a. Pęknięty (2):

Wyrażenie: »rozstąpiona ziemia« (1): Tu rozſtąpiona źiemiá páſczékę otwárłá Niezmierną/ która Troiéy lud y nas pożárłá GórnTroas 17.

Przen (1): Hiulcus, Roſtąpiony/ ziewáyący. Mącz 156b.

b. Który oderwał się od właściwego miejsca, przestał stanowić z nim całość (1): Luxata vel Luxa membra dicuntur suis locis mota, Wyrwáne/ wyſtąpione/ wytknione z ſwoyich ſtáwów/ roſtąpione członki. Mącz 201c.

Synonimy: rozdarty, rozpadły, rozstępny, urzniony; b. wyrwany, wystąpiony, wytkniony.

Cf ROSTĄPIĆ