[zaloguj się]
[pdf]

[KUNICA sb f

Fleksja
sg pl
G kunicy kunic
A kunicę kunice

sg G kunicy. ◊ A kunicę. ◊ pl G kunic. ◊ A kunice.

Sł stp notuje, Cn brak, Linde także XVIII – XIX w.

1. Rodzaj daniny:
a. Danina bartnicza, świadczona pierwotnie w skórkach kunich, zamieniona z czasem na opłatę pieniężną, zwaną kunnem: Która puszcza jest spustoszona [...], w której jest bartników [...] tylko 8 [...], którzy dawają dań miodową, a za każdą rączkę miodu dawają kunicę, którą odkupują gr 12 LustrMaz II 26, II 26, 27, 28.
b. Opłata uiszczana panu za dziewczynę, wychodzącą za mąż do innej wsi (zwykle na Rusi) od XV w.: gdy pánná mieyſcka idzie zá mąż z miáſtá Kiiowſkiego/ ták z ſtárego iáko y z nowego ná I.K.M. oſádzonych/ żeby powinien był Nowożenia każdy Horodniczemu zamku Kiiowſkiego/ Kunicy puł złotego/ á gdy wdowę poymuie/ był też powinien dáć złoty Polſki. Z ktorych to Kunic/ Horodniczy káżdy zamku Kiiowſkiego ma mieć ſwoie opátrzenie WerSposób 27 (Linde).
2. zool. Martes Pinel (Rost); kuna, ssak drapieżny z rodziny łasicowatych (Mustelidae): co żywo/ Záięcy/ Liſſow/ kunic/ y inſzego máłego źwierzá y ptáſtwá/ ták Dworzánie/ iáko oſocznicy [...] w troki náwiązáli y náwieſzáli. StryjKron 397.

Cf KUNA, KUNIE, KUNNY]

AKtt