[zaloguj się]
[pdf]

BARWKA (7) sb f

pierwsze a pochylone (w tym 1 r. błędne znakowanie), końcowe jasne.

Fleksja
sg pl
N bårwka bårwki
A bårwki
I bårwką bårwkåmi

sg N bårwka (2). ◊ I bårwką (1). ◊ pl N bårwki (1). ◊ A bårwki (2). ◊ I bårwkåmi (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (dwa z tych samych przykładów).

Dem. od „barwa” ‘środek kosmetyczny do upiększenia twarzy; róż, bielidło’; pigmentum, purpurissum, rubriceta Mącz (7): Nugivendus, Ląteczny Kramárzik/ Ten zwłaſzczá który łątki/ Obraski/ Barwki/ Dźiećinne á niewieście rzeczy w ſwym kramie ma. Mącz 252d; Pigmentum, Barwká/ przipráwiona fárbá. Mącz 300a; Pigmentata facies, przipráwiona twarz bárwkami. Mącz 300b; Purpurissum, Nieyáki rodzay kréty purpurą vfárbowana którey málárze do málowánia vżiwáyą/ też barwká którą ſobie biáłe głowy twarz przipráwiáyą. Mącz 332c, 300b, 332c, 359a.

Synonimy cf BARWICA.

Cf BARWICZKA

LZ