[zaloguj się]
[pdf]

BARWICA (4) sb f

Oba a jasne.

Fleksja
sg pl
N barwica
G barwice
I barwicą barwicami

sg N barwica (1). ◊ G barwice (1). ◊ I barwicą (1). ◊ pl I barwicami (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

1. Środek kosmetyczny; róż, bielidło (1): Pingere genas, Iágód oblicznych bárwicą potrzeć. Mącz 300a.
2. Kosmki, kosmacizna na tkaninie; tomentum MączCn; lanugo Cn (3): Tomentum, bárwá bárwicá/ tá która v poſtrzigáczów zá nożycámi odchodźi [...] tákowemi bárwicámy wezgłówká y zagłówki bywáyą nátykáne Mącz 457d; In tomenti usum veniunt. Miáſto poſtrzigáckiey bárwice ich vżywánia Mącz 481a.

Synonimy: 1. bielidło, »czerwona glinka«, farba, farbiczka 2. mech.

Cf BARWA, BARWUSKA

LZ