[zaloguj się]
[pdf]

BEŁKOTAĆ (3) vb impf

Teksty nie oznaczają é oraz ó; prawdopodobnie e oraz o jasne (tak Cn).

Fleksja
indicativus
praes
sg
1 bełkocę
3 bełkoce

praes 1 sg bełkocę (1). ◊ 3 sg bełkoce (1). ◊ part praes act bełkocąc (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

Klekotać, momotać, także mówić niewyraźnie (o mowie dziecka); bilbere Calep, Cn (3): (marg) Dzyatki iáka roſkoſz. (‒) A ono gdy iuż imie mowic tedy ledá co bełkocze/ á przedſię mu nadobnie przyſtoi. RejZwierc 32v; Bo ták mądrzy powiedáli/ Iż nigdy nie żáłowáli/ Kiedy poććiwie milcżeli/ Niżli bełkocąc łgáć mieli. RejZwierc 233v; Bilbo ‒ Bełkocę. Calep 129b.

Synonimy: glegotać, klekotać.

Cf [BEŁKOTANIE], BLEGOTAĆ

BZ