Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [BĘBENNEK]

Następne hasło: BĘBENNICZKA »

BĘBENNICA (11) sb m i f

m (10), f (1) LubPs.

bębennica (9), bębenica (2) Murm, BartBydg.

bęben- (8), bemben- (1) Murm, bąben- (1) Bart Bydg, bębęn- (1) Mącz.

e oraz a jasne.

Fleksja

	sg	pl
N	bębennica	bębennice
G		bębennic
A		bębennice
I	bębennicą
V	bębennico

sg N bębennica (6). ◊ I bębennicą (1). ◊ V bębennico (1). pl N bębennice (1). ◊ G bębennic (1). ◊ A bębennice (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI w.

Znaczenia

1. Bębnista, bijący w bęben (10)
2. Kobieta bijąca w bęben (1)

1. Bębnista, bijący w bęben; tympanista Murm, BartBydg, Mącz, Cn; tympanotriba Cn (10): Murm 187; BartBydg 159b; Mącz 52b, 471a; RejPos 192; poſłał tháiemnie brátá z drugimi ná bliſki págorek poroſły chroſtem s Trębácżmi/ y z bębennicą BielSpr 41v, 45 [2 r.]; Teraz maſz czás/ vmiéſzli co/ Móy nadobny bębennico KochSob 58.

Przysłowie: Bo iáki więc woyt bywa táka y gromádá/ A iáki bębennicá táka y byeſiádá. RejWiz 99.

2. Kobieta bijąca w bęben (1): Z weſelem á s ſpyewányem ráduyąc ſie s tego/ Wyelkośc młodych bębennic [iuvencularum tympanistriarum Vulg Ps 67/26] do nich ſie zbieżeli LubPs P5v.

Cf BĘBENISTA, BĘBENNICZKA, BĘBENNIK