![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: BIESIADOWANIE | Następne hasło: BIESIADUJĄCY » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
BIESIADOWNIK (1) sb m
Fleksja
N sg biesiadownik.
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (ten sam przykład).
Człowiek prowadzący hulaszcze życie, lubiący biesiady; hulaka: Comessator, Ktory vżywa á bieſiad rad patrzy/ Bieſiádownik/ Godownik. Mącz 100a.
Synonim: godownik.
Cf BIESIADNIK
ZZie