[zaloguj się]
[pdf]

BIESIADNIK (8) sb m

biesiadnik (4), biesiednik (4); biesiadnik BartBydg; biesiednik MiechGlab (2), RejAp; biesiadnik : biesiednik Mącz (3 : 1).

Wszystkie samogłoski jasne.

Fleksja
sg pl
N biesiadnik biesiednicy
G biesiadników
D biesiednik(o)m
A biesiadniki

sg N biesiadnik (4). ◊ pl N biesiednicy (1). ◊ G biesiadników (1). ◊ D biesiednik(o)m (1). ◊ A biesiadniki (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (jeden z tych saprzykładów) – XVII w.

1. Uczestnik, współtowarzysz biesiady; symposiarchus BartBydg; comessator, comes, compotor, sympotes Mącz; coepulonus, conpransor, conviva, hospes, pransor Cn (5): BartBydg 144; Sympotes, Bieſiednici, którzy weſpołek s ſobą bieſiáduyą. Mącz 436d, 61a, 375a.
W przen (1): czym tu grozi Pan tym bieſiednikom ktorzy oſiędą ná tym winie ſmácżnym z gniewem Bożym zmieſzánym RejAp 122v.
2. Człowiek bawiący gości podczas biesiady (1): Chorus Chor á zeście y zgromádzenie ſpiewáków/ bieſiádników/ Taneczników/ y ynſzich którzy dobrey myſli nie káżą. Mącz 52b.
3. Tytuł ksiąg moralnych papieża św. Grzegorza w przekładzie ruskim (2): Bieſiednik Ruſki [cf Acceptant et nostrum Gregorium papam Romanum praecipue in libris Moralium, quem translatum legunt et lingua eorum (bieſiednik) quod valet concionantem, persuadentem vel praedicantem vocant. Miech F2] MiechGlab *6v, **7.

Synonim: 1. godownik.

Cf BIESIADOWNIK

ZZie