[zaloguj się]
[pdf]

BISIOR (14) sb m

bisiór (Cn: bisior), bisior- z tekstów nie oznaczających ó.

Fleksja
sg pl
N bisiór
G bisioru bisior(o)w
A bisiór

sg N bisiór (3). ◊ G bisioru (4). ◊ A bisiór (6). ◊ pl G bisior(o)w (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI i XVIII w.

Droga, miękka tkanina, najczęściej lniana, biała, niekiedy barwna i ozdobna; byssus, byssinum linum Cn [byssus - wszelakie najmiększe a najforemniejsze płótno Mącz 28b; byssus ‒ płotno cieniuchne Calep] (14): A ta pani ſlicżnie chodzi Noſi ſukienkę od zieleni [...] Noſi cżepek od biſioru Noſi botki ſznurowane LudWieś A 3v; Nádziáłáli [...] ku wypráwieniu Przybytku/ Oppon dzieſięć z Biſioru álbo Lnu białego kręconego Leop Ex 36/8; da mu Krol Dáryuſz dáry wielkie [...] woz z vzdámi złotemi y cżapkę z biſioru Leop 3.Esdr 3/6; Biſior rozlicny z Egiptu tkan ieſt tobie na żagle Leop Ez 27/7, 16; Lepiey było nigdy tych biſiorow ábo tych ſłotkich potraw nie znáć RejPos 138v; Tu biśiór/ tu koftery/ tu Włoſkié zaponki/ Sám dáléy półhátłaśié/ y czarné piersćionki. KochFr 113; Y dano iey/ áby ſię oblekłá w biśior czyſty y świetny. WujNT Apoc 19/8, 18/12, 19/8, 14.
Szereg: »bisior i purpura (i karmazyn); purpura i bisior« (2 : 1): Był niektory człowiek bogáty á obłoczył ſię w purpurę y w biśior WujNT Luc 16/19, Apoc 18/16, s. 879 marg.

Synonimy: biel, bis.

LZ