[zaloguj się]
[pdf]

BLEDNĄĆ (13) vb impf

blednąć (7), bladnąć a. blednąć (6).

e oraz a jasne.

Fleksja
inf blednąć
indicativus
praes
sg pl
1 bladnę
3 blednie bladną

inf blednąć (7). ◊ praes 1 sg bladnę (1). ◊ 3 sg blednie (2). ◊ 3 pl bladną (3).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z tych samych przykładów; błędnie: blednieć) – XVII w.

Stawać się bladym, tracić kolor, rumieńce, mizernieć (z choroby, ze starości, ze strachu etc.) (o człowieku); pallere, pallescere Mącz, Calag, Cn; exalbescere, expallere, impallescere Cn (13): Tak mię barzo żiwot bolj Niewjm jako ſyę napolj Od gryzienia nierozpadnie Aż mi wſſytko cziało błednie RejKup q7v; HistAl L7v [2 r.]; Pallesco, Blednieyę/ poczinam blednąć Mącz 273d, 35a, 460d; Calag 93b; KochFr 80.

blednąć od czego: [okrutni panowie] T[e]dyć bladną od tęskności, Mając Samnienie swych chytrości. BierRozm 12.

Fraza: »twarz blednie« (2): Zeglarzom twarzy bládną: ſerce z iął ſtrách ſrogi: Odiął y ręce/ odiął y nogi. KochPs 165; KochFr 129.
Szereg: »blednąć a (albo) czernieć« (2): Cżemu ſtarim ludziem paznochcie bladną álbo cżernieią. GlabGad D4v; RejAp 58v.

Formacje pochodne: nablednąć, nadbladnąć, poblednąć, wyblednąć, zblednąć; blednieć, poblednieć, zblednieć.

Cf BLEDNIĄCY

KN