[zaloguj się]
[pdf]

BLEDNIEĆ (12) vb impf

Oba e jasne.

Fleksja
inf blednieć
indicativus
praes
sg pl
1 blednieję
3 blednieje blednieją
fut
sg
3 n będzie bledniało

inf blednieć (2). ◊ praes 1 sg blednieję (6). ◊ 3 sg blednieje (2). ◊ 3 pl blednieją (1). ◊ fut 3 sg n będzie bledniało (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI(XVII) – XVII w. s.v. blednąć.

Stawać się bladym, tracić kolor; rumieńce, mizernieć (z choroby, ze starości, z zimna, ze strachu etc.) (o człowieku); impallescere, pallescere Mącz, Cn; exalbescere, expallere Calep, Cn; flaccere Mącz; impallere Calep; pallere Cn (12): OpecŻyw 98v, 150v; s cżego dzyecyę [z przymuszania do nauki] yáko nyetrwáłe/ y z boyáźni y z wątłego przyrodzenya/ [...] będzye blednyáło/ wpádnye podcżás w chorobę/ w febrę/ [...] á ná oſtátek s tego álbo dla tego będzye ſmyerć myáło. GliczKsiąż I7; Flacceo, Blednieyę Płonieyę yáko gdy ziołá poczináyą ſchnąć y więdnąć. Mącz 129a; Impallesco Co dáley to bárziey blednieyę/ yeſtem chorlzym. Mącz 274a, 273d; ModrzBaz 7; Exalbesco ‒ Bielieie, blednieię. Calep 381a, 391b, 509b.
Fraza: »twarz blednieje« (2): Poſel ſię tu ſtoiać ſmieie A gardian ſziedzać mdleie. Drzą mu r[ę]cze twars blednieie Mniſy widza iż truchleie. RejKup c8; RejPos 342v.

Synonim: bieleć.

Formacje pochodne cf BLEDNĄĆ.

KN