[zaloguj się]
[pdf]

BIELEĆ (12) vb impf

Oba e jasne.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
1 bieleję
3 bieleje bieieją

praes 1 sg bieleję (7). ◊ 3 sg bieleje (1). ◊ 3 pl bieieją (4).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

1. Stawać się białym, nabierać białej barwy; siwieć, blednieć; albicare (-ri) Mącz, Cn; candidari, exalbescere, inalbescere Calep, Cn; albescere Calep; candorem trahere Cn (10): poſpolicie też dzieciom mowią, piy wodę iżci bieleią ząbki. GlabGad C4; Ieſth to dla vſtawicżnego ruſzania ięzika, ktorim ſie wilgota ſlinna trawi á tak bieleie, iakoż to widamy na pianie wody ciekączey ktora też biała bywa. GlabGad C5v, C3v, C4; Albico, Bieleyę Mącz 6c; Exalbesco ‒ Bielieie, blednieię. Calep 381a, 49b, 157b, 516b.
Fraza: »włosy bieleją«: z ktorego [mozgu] zbitniey zimnoſci włoſi na ſtaroſć bieleią GlabGad Bv.
2. Lśnić się; jaśnieć; candescere, incandescere Mącz, nitescere Calep (2): Incandesco, Zápalam ſie/ Bieleyę/ yáſnieyę Mącz 33b; Nitesco ‒ łſnieuę [!] ſie, Bieleię. Calep 700a.

Synonimy. 1. blednieć; 2. jaśnieć, lśnić się, oświecać się, zapalać się, żarzyć się.

Formacje pochodne: pobieleć, wybieleć, zbieleć; bielić, nabielić, ubielić, wybielić, zbielić; obielać, pobielać, wybielać.

Cf [BIELEJĄCY]

LZ