![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.png){kind=logo}
![[SEARCH]](/static/img/icons/magnifier-left.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: BLEKOTANIE | Następne hasło: BLEŃ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
BLEKOTLIWY (1) ai
blekotliwy, [blegotliwy].
Teksty nieoznaczają é oraz ó lub oznaczają é niekonsekwentnie.
Fleksja
| sg | ||
|---|---|---|
| m | N | blekotliwy |
| pl | ||
|---|---|---|
| A | m pers | blegotliw(e) |
sg m N blekotliwy. ◊ [pl A m pers blegotliw(e).]
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI – XVII w.
Wiele mówiący, wielosłowny; gaduła, papla: Verbosus – Bliekotliwi, pliapacz. Calep 1112a.
[W połączeniu szeregowym: Láćinnicy/ ći też przezwiſká dawáią tákowym ludźiem [niepowściągliwego języka]/ zowący ie ięzyczne/ żwáwe/ ſwiegotliwe/ blegotliwe/ y prozno mowiące/ kłamliwe ErazmJęzyk D6 (Linde).]
Synonimy: mieligęba, plapacz, wielomowny, wielosłowny.
Cf BEŁKOTLIWY
KN