[zaloguj się]
[pdf]

BŁAGANIE (3) sb n

błå- (2) Mącz, KlonŻal, bła- (1) CzechEp; drugie a jasne; teksty nie oznaczają é.

Fleksja
sg
N błågani(e)
G błåganiå

sg N błågani(e) (1). ◊ G błåganiå (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde brak.

Przepraszanie, zjednywanie sobie, uspokajanie (o stosunku człowieka do bóstwa); mulcedo Mącz; mitigatio, placatio Cn (3): Mulcedo, Głaskánie/ Błagánie/ Pochliebiánie. Mącz 235c; Ale was Parcae twárdouche/ Boginie do błagánia głuche/ Ni was wdźięcżne Muſae pieśniámi vkoią/ Vtrapieni was też prozno łzámi poią. KlonŻal Dv.

błaganie czego: CzechEp 187 cf »błagać gniew«.

Zwrot: »błagać gniew«: A zwłaſzcżá gdyby kto rzecż tę wedle piſmá o przycżyńcy náſzym Iezuśie Chriſtuśie rozumiał bez zmyślonego błágánia gniewu Bożego/ tedyby ieſzcże znośnieyſzy był ten błąd. CzechEp 187.

Synonim: głaskanie.

Cf BŁAGAĆ

KN