Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: BŁOCINA

Następne hasło: [BŁOCIZNA] »

BŁOCISTY (6) ai

o jasne.

Fleksja

sg
m	N	błocisty	f	N	błocistå

sg m N błocisty (4). ◊ f N błocistå (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde bez cytatu.

Znaczenia

Przymiotnik od „błoto” (6)
- 1. Pokryty błotem, pełen błota; zanieczyszczony, zabrudzony błotem (3)
- 2. Błotnisty, bagnisty, mulisty (1)
- *** Bez wystarczającego kontekstu (2)

Przymiotnik od „błoto” (6):

1. Pokryty błotem, pełen błota; zanieczyszczony, zabrudzony błotem; lutosus Mącz, Cn; lutulentus Mącz, Cn; caenosus Cn (3): Lutosus, Błoćiſty/ vkalány Mącz 200d; Lutulentus, idem Lutulentus sus, Błoćiſta świniá. Mącz 200d.

Przysłowie: By ſnać świniá błoćiſta vbrawſzy ſye w złoto Przyſzłá: áli świnię cczą PudłFr 74.

2. Błotnisty, bagnisty, mulisty; limosus Mącz; labosus, lutarius, lutensis, paludosus, palustris Cn (1): Limosus, Káliſty/ Błoćiſty/ Lgnący Mącz 194a.

*** Bez wystarczającego kontekstu (2): Limosus ‒ Błocziſti. Calep 605a, 620a.

Synonimy: 1. ukalany; 2. kalisty, lgnący.

Cf BŁOCIANY, BŁOTNY