[zaloguj się]
[pdf]

2. BŁOGO (26) av

Oba o jasne.

comp błodziej [Linde].

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

Dobrze, przyjemnie, szczęśliwie; belle, beate Cn (26): Błogo ieſt dáwáć więcey niż bráć. BudNT Act 20/35.

błogo komu, czemu (9): O Ligurgu błogo tobie/ Iże maſz Mędrcá przy ſobie. BierEz G3; RejJóz C8, L6; RejKup y6; błogo wam ktorzyſcie chwały Homeruſowey doſtąpili. HistAl Dv, M; Thy trzy rzecży choway á błogo thobie będzie. HistRzym 58; KochPam 86; GórnTroas 64.

a. Szczęśliwie dzięki łasce bożej (16): Błogo kto ocżekawa [Beatus qui expectat] BudBib Dan 12/12.

błogo komu, czemu (15): Leop Prov 28/14; A tákiemu od Bogá/ záwżdy bywa błogo. RejZwierz 86; Błogo ſtrzegącym ſądu/ cżyniącemu ſpráwiedliwość na wſzelki cżás [Beati, qui custodiunt iudicium et faciunt iustitiam in omni tempore] BudBib Ps 105/3; á kto żáłuie vtrapionych/ błogo iemu [qui autem miseretur pαuperis, beatus erit]. BudBib Prov 14/21, Deut 33/29, Ps 136/8, 9, Prov 20/7; BudNT A6 marg, Matth 24/46; ArtKanc M4v; Błogo tey duſzy/ ktora mowi ſobie: Pan cżąſtká moiá: á nádźieię w tobie Pokłáda GrabowSet I4v, K4; SkarKazSej 666a.

Szereg: »[komu] błogo i dobrze«: Przeto bądz pocieſſona matuchno miloſciwá/ botz Iánowi nawieki bédzie błogo ij dobrze OpecŻyw 49.

Synonimy: dobrze, szczęsnie, szczęśliwie; a. chwalebnie.

Cf NIEBŁOGO

ZZa