[zaloguj się]
[pdf]

BRANNY (3) ai

branny (2), bronny (1); branny Murm, BartBydg; bronny Leop.

Teksty nie oznaczają pochyleń.

Fleksja
pl
N m pers bronni
subst brann(e)

pl N m pers bronni (1). ◊ subst brann(e) (2).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVII(XVIII) w.

Przymiotnik od „brana” (3):
a. Będący częścią bramy, związany z bramą (2):
Zestawienia: »krata branna« (2): Pensiles clathri, Schutźgitter Kraty branne Pensiles caractae idem Murm 28 [idem] BartBydg 110b.

[praw. »cło bronne« = opłata za wjazd do miasta przez bramę: Cłá [Bronnego] Moſtowego/ álbo Wodnego ktoby nieoddał/ wecżwornaſob to nagrodzi. SzczerbSpecSax 49.]

b. W funkcji rzeczownika; strażnik pilnujący bramy; custos portae Cn (1): Szli tedy bronni [portarii]/ y oznáymili to ná páłacu Krolewſkim wſſędy wnątrz. Leop 4.Reg 7/11.

Synonimy: a. odźwierny, wrotny.

ZZie