Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [CAGLA]

Następne hasło: [CAJGHAUS] »

CAJG (2) sb m

a jasne.

Fleksja

	sg
N	cajg
A	cajg

sg N cajg (1). ◊ A cajg (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Znaczenia

1. Kruszec służący do wyrobu monet (niem. Münzzeug) (1)
2. Uprząż końska (niem. Pferdezeug) (1)
3. [Narzędzia rzemieślnicze]

1. Kruszec służący do wyrobu monet (niem. Münzzeug) (1): Z ſtrony myńce/ trzebá ná bacżeniu mieć/ y cáyg/ y wagę/ y kſtałt poſpolity [et materia, et pondus, et forma publica]. ModrzBaz 34v.

2. Uprząż końska (niem. Pferdezeug) (1): ná koniech koſzthowny cáyg/ z ſrebrnemi naſzyjniki. BielKron 328v.

3. [Narzędzia rzemieślnicze: Do tego maſz wiedźieć/ że Zony wſzytkich rzemieſlnikow [...] máią przeſtáć ná ſwey Gierádźie [ále ná ſtátek álbo cáig do rzemieſłá należący niemaią ſie tárgáć] wſzákże tkáczki/ Sukienniczki [...] ieſliby ſamy z dźiewkámi tkáctwo robiły/ ktoregoby mąż nierobił/ tedy ono nacżynie wſzyſtko do gierady będźie należáło SzczerbSpecSax 141 (Linde).]

Synonimy: 3. naczynie, narząd, narzędzie, statek.

ZZa