« Poprzednie hasło: CHARKAĆ | Następne hasło: CHARKOT » |
CHARKANIE (11) sb n
charkanie (6), charchanie (4), chrachanie (1); charkanie FalZioł (5); charchanie Mącz, SienLek (3); charkanie : chrachanie Calep (1 : 1).
char- (3), chår- (1); char- Mącz; char- : chår- SienLek (2 : 1); drugie a jasne, e pochylone.
sg | |
---|---|
N | charkanié |
G | charkani(a) |
A | charkani(e) |
I | charchanim |
sg N charkanié (4); -é (2), -(e) (2). ◊ G charkani(a) (1). ◊ A charkani(e) (4). ◊ I charchanim (2).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI i XVIII w. s.v. chrachać.
charkanie czym (1): Tákiemu charchánie pomaga/ Lebiodką/ álbo Izopem SienLek 53.
charkanie czym (1): abowiem krwią charkanie [...] barzo dobrze lecżą FalZioł III 42a.
Synonimy: 1. gargaryzm, gargaryzowanie, glegotanie; 2. krtuszenie.
Cf CHARCHAĆ
KW