| « Poprzednie hasło: CHARAKTER | Następne hasło: CHARCHAŁA » |
CHARCHAĆ (27) vb impf
charchać (20), charkać (7); charchać Mącz (4), SienLek (15), KlonWor; charkać FalZioł (5), Calep (2).
chår- (15), char- (5); chår- KlonWor; chår- : char- Mącz (2 : 2), SienLek (12 : 3); drugie a jasne.
| inf | chårchać | ||
|---|---|---|---|
| indicativus | |||
| praes | |||
| sg | |||
| 1 | chårchåm | ||
| 3 | chårchå | ||
| fut | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 2 | m | chårchać będziesz |
| imperativus | |
|---|---|
| sg | |
| 2 | chårchåj |
inf chårchać (3). ◊ praes 1 sg chårchåm (4). ◊ 3 sg chårchå (3). ◊ fut 2 sg m chårchać będziesz (1). ◊ imp 2 sg chårchåj (5). ◊ part praes act chårchając (6).
Sł stp: charchać, Cn s.v. chracham, Linde XVI i XVIII w.
charchać co [= czym] (3): álbo koźie mleko ćiepło charchay. SienLek 75v; Tákże Izop w ocćie warzony/ gdy go charcha ten co śliniogorz ćierpi/ łatwie go pozbędźie SienLek 82, 73.
charchać czym (4): á onę iuchę biorąc wvſtá/ ma nią charcháć SienLek 72v; zábieżeć themu trzebá krwie puſzczánim [...] á mlekiem ćiepłym charcháć. SienLek 80v, 40v, 61v.
charchać czym (1): Ma mocz kaſzel vſmierzać/ charkanie wywodzi/ tho ieſth cżym cżłowiek charka, flegmą FalZioł I 69c.
»charkać i plwać« (1): wycżiſciſz płucza charkaiącz y płuiącz. FalZioł I 116b.
Synonimy: 1. gargaryzować, glegotać; 2. krztusić się.
Formacja pochodna: odcharchać.
Cf CHARKANIE
KW