[zaloguj się]
[pdf]

KRZTUSIĆ SIĘ (6) vb impf

krztusić się (3), krtusić się (3); krztusić się RejWiz, GórnDworz, Calep; krtusić się SienLek, KochFr, KlonWor.

sie (5), się (1).

Fleksja
inf krztusić się
indicativus
praes
sg
3 krztusi się
praet
sg
3 m krtusił się

inf krztusić się (1). ◊ praes 3 sg krztusi się (3). ◊ praet 3 sg m krtusił się (1). ◊ part praes act krztusząc się (1).

Sł stp brak, Cn s.v. krtunię się, Linde XVII ‒ XVIII w.

Dławić się (6): lednemu z gorącośći głowá ſie záwráca/ A drugi záſiębyonych pyerśi ſobye máca. Káſzle/ ſápi/ krztuśi ſie/ krwią ná zyemię pluie RejWiz 93v.

krtusić się czym (1): Przećię tám ſyn Iowiſzow ták go długo duśił/ Aż ſię Cacus iſkrámi/ krwią y ſwędem krtusił. KlonWor 24.

a. Dławiąc się wymiotować, mieć torsje; revomere Calep; devomere, nauseare, refundere, vomere, vomitare Cn (4): gdy ſye kto krtuśi á iedzenia y pićia záchowáć niemoże/ náwarz w ocćie miętki s piołynem SienLek 98v; KochFr 34; Revomo ‒ Zrzucząm krzſzuſzącz [!] ſie. Calep 922a.
Szereg: »wracać abo krztusić się« (1): [człowiek] zárázem by w kilká/ y dáley dni/ po onym obiedzie/ wrácáć/ ábo krztuśić ſie muśi/ iáko by to dopiero teraz zieść miał. GórnDworz Ff5v.

Synonimy: dawić się; a. krtanić się, rzygać, wracać, zrzucać, zwracać.

Cf [KRTANIĆ SIĘ], [KRTUNIĆ SIĘ], KRTUSZENIE

TG