[zaloguj się]
[pdf]

GARGARYZOWAĆ (8) vb impf

Zawsze -ri-.

Tekst nie oznacza å.

Fleksja
imperativus
sg
2 gargaryzuj

imp 2 sg gargaryzuj (1). ◊ part praes act gargaryzując (7).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w.

Płukać gardło poruszając małym języczkiem; gargarizare Cn [gargarizo – małym języczkiem glegotać nabrawszy wody w usta, charchać Mącz 142c; – charkając wymywam Calep] (8):
Zwrot: »płokać, płokanie gargaryzując« (6 : 1): Też na reumę zimną y na vpadły iezicżek/ vcżiń płokanie vſt ciepło gargarizuiącz/ vwarziwſzi Izop z rożą FalZioł I 66d; Gdi vcżiniſz gargariſm vwarzywſzy korzenie Piretrowo w winie á w oczcie przyłożywſzy imbiru/ fig ſuchych/ á tym ſobie vſtha płucż gargarizuiącz FalZioł I 97a, I 47c, 52d, 101a, 117a, III [32]c.
Szereg: »gargaryzować to jest płokać usta« (1): gargarizuy/ tho ieſt płocż vſta iżby tham ono płokanie mogło na mieſtcze bolącze przychodzić FalZioł V 81.

Synonimy: charchać, glegotać, płokać.

Cf GARGARYZOWANIE

HG