[zaloguj się]
[pdf]

CHRZĘST (9) sb m

Fleksja
sg
N chrzęst
A chrzęst

sg N chrzęst (7). ◊ A chrzęst (2).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Odgłos uderzania czegoś o coś, łamania się czegoś; dźwięk, chrobot, szmer, szum; zgrzyt; strepitus Calag; crepitus Cn (9): Chrzęſt/ skrobotánie. Strepitus. Calag 584b.

chrzęst czego (2): Ták ſye vmykam/ ták ſye kriję po świećie/ Iáko konik/ cżuiąc chrzęſt bliſkich nóg lećie, KochPs 169, 106.

a. O zbroi; crepitus armorum Cn (6): Stárły ſię woyſká ſpolną ſmiáłoſcią chrzęſt ſtráſzny StryjKron 255, 230.

chrzęst kogo, czego (4): ci ſlyſząc chrzęſt ludzi zbroynych wołáli wſzyſcy do Alexandrá. HistAl F6v; StryjKron 240, 390; Ludzki krzyk potym ſłyſzan/ mieczów chrzęſt dobytych ZawJeft 13.

Synonimy: chrobot, chrup, chwarstanie, markot, piszczenie, skrobotanie, skrzynienie, skrzypienie, szmer, szum, trzask; a. brzęk, dźwięk, grzmienie.

Cf 3. CHROST, [CHROSTANIE], CHROSZCZENIE, [CHRZĘSZCZENIE]

MM