[zaloguj się]
[pdf]

CIECIORKA (2) sb f

cieciorka (2), [cieciarka].

e jasne, o pochylone, pierwsze a pochylone, końcowe jasne.

Fleksja
sg
N cieciórka
L cieciarce

sg N cieciórka (2). ◊ [L cieciarce.]

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI w.

bot. Lathyrus sativus L. (Rost); roślina z rodziny motylkowatych; groch albo fasola; cicer Cn [cicer, cicera, cicora Łac śr] (2): [O Ciećiarce. CIećiarká/ ieſt rodzay grochu [...]: iedná biáła iáko y groch/ á druga też záśię trochę rumiána bywa. [...] Auicenná powiáda/ iż Ciećiarká zdrowſza ieſt nád inſze grochy Cresc 1571 177 (Linde błędnie: cieciorka).]
[Zestawienie: »ćiećiorká czerwona« [szyk 1 : 1]: tedy ma być cżerwona cieciorka w wo wárzona SienHerb 455a, 455.]
Szereg: »cieciorka, (albo) ciecierzyca« (2): Cieciórká ćiećierzycá SienLek Xv, 199.

Cf CIECIERZYCA

MM