[zaloguj się]
[pdf]

CYRKUMSTANCYJA (6) sb f

Zawsze circum-; -cia (5), -tia (1).

Pierwsze a jasne.

Fleksja
sg pl
N cyrkumstancyj(e)
G cyrkumstancyj
A cyrkumstancyją cyrkumstancyj(e)

sg A cyrkumstancyją (1). ◊ pl N cyrkumstancyj(e) (1). ◊ G cyrkumstancyj (2). ◊ A cyrkumstancyj(e) (2) [w tym -ę (1)].

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Otoczenie, to, co się znajduje dookoła czegoś [obstąpienie ‒ circumstantia hostium Cn] (1): thedy nie thylko ſtolec máyeſtatem zowiemy/ ále y onę wſzytkę circumſtáncią ktora bywá około potentatá iákiego ziemſkiego RejAp 172.
2. Okoliczności towarzyszące, warunki [circunstantia – okoliczność Mącz 418c, Calep; okoliczność rzeczy, sprawy ‒ circumstantia Cn] (5): A toċ ſą circumſtancie Czo każdi kxiąċ na nie pije. RejKup n4; ActReg 170; CLá wſzyſtkié [...] áby były [...] rewidowáné/ to ieſt/ áby ſpiſáli właſność mieyſc/ circumſtáncię wſzyſtkié/ z którychby mógł ſie wźiąć dálſzy poſtępek kogniciiéy SarnStat 402, 847.
Szereg: »cyrkumstancyja abo okoliczność« (1): LEVIS CVLPA zowią, gdy kto niewiedząc circumſtánciy ábo okolicznośći godnych vważenia grzéſzy. SarnStat 1271.

Synonimy: 1. otoczenie; 2. okoliczność, warunek.

MM