« Poprzednie hasło: CZARSTWO (?) | Następne hasło: CZARTOPŁOCH » |
CZART (1281) sb m
a jasne (w tym 22 r. błędne znakowanie).
sg | pl | |
---|---|---|
N | czart | czarci, czartowie |
G | czarta | czart(o)w |
D | czartowi, czartu | czartóm |
A | czarta | czarty, czart(o)w |
I | czartem | czarty, czartami |
L | czarcie | czarci(e)ch |
V | czarcie | czarci |
sg N czart (519). ◊ G czarta (173). ◊ D czartowi (64), czartu (42); -owi PatKaz II, KromRozm III (2), RejWiz (2), RejZwierz, BibRadz, RejAp (2), PaprPan, CzechEp, ArtKanc (3), WujNT; -u LubPs (3), BiałKaz, SkarŻyw (13), MWilkHist (2), KochPieś, PudłFr (2), GórnRozm, LatHar (3), SiebRozmyśl, SkarKazSej; -owi : -u RejKup (13 : 7), BielKron (2 : 1), RejPos (34 : 6). ◊ A czarta (153). ◊ I czartem (46); -em (1), -(e)m (45). ◊ L czarcie (2). ◊ V czarcie (36). ◊ pl N czarci (62), czartowie (8); -owie KromRozm III, GrzegŚm; -i : -owie RejKup (1 : 1), RejWiz (2 : 1), WujNT (14 : 3), SkarKaz (1 : 1). ◊ G czart(o)w (60). ◊ D czartóm (36); -óm (1), -(o)m (35). ◊ A czarty (54), czart(o)w (4) BielSat, SkarŻyw, KochSz, BielRozm. ◊ I czarty (16), czartami (1); -y : -ami WujNT (1 : 1). ◊ L czarci(e)ch (4). ◊ V czarci (1).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVI (jeden z tych samych przykładów) – XVIII w.
- 1. Diabeł, szatan, zły duch (1242)
- 2. Obcy, pogański bóg; bałwan, bożek (39)
W połączeniu z imieniem (3): BielKron 464; RejPos 2v; á tego Egloná cżártá ktory nam tucżyć ćiáło każe/ zwyćiężaymy SkarŻyw 560.
W połączeniach szeregowych (67): aby czart ciało ſwiat było vnas tak lekkiei wagi RejPs 74, 83v; A tak ten Cżart/ Swiat/ y Cżiało Tak was było rozbuyało RejKup ee4, B, ee7v; á wybáwiwſſy nas śmyerćyą y krwyą ſwoyą naſwyętſſą od mocy śmyerći/ grzechu/ y czártá/ z Bogyem Oycem nas zyednał KromRozm II b2v; KromRozm III D2v; LubPs B5 marg, G marg, Q4 marg [2 r.], V6v [2 r.], Z2 [2 r.] (16); od wſfech nieprzyiáćioł gwałtownieyſzych/ Cżárthá/ ſwiáthá/ y ćiáłá/ broni Leop *A3v, *A3v; BibRadz II 108a marg; BielKron 209v; RejAp 1v, 46v, 161v; RejPos A4v, 1, 3, 9v, 15v (24); á iuż práwie idzieſz ku potkániu s cżártem y s ſmiercią RejZwierc 149v, 273; BiałKaz M4v; ModrzBaz 11v; Błogoſławione to hiſtorye tych ſławnych/ cżártá/ świátá/ ćiáłá/ y grzechu woiownikow. SkarŻyw A3v, 286; KochMRot B4; ArtKanc B19v, S7v; LatHar 237; SiebRozmyśl L2; SkarKazSej 692b, 698a.
W charakterystycznych połączeniach: czart chytry (12), marny (11), okrutny (6), przeklęty (7), sprosny (78), srogi (9), zły (złościwy) (16); czart (po-, s-)kusi (5), zwodzi (13); od czarta (s)kuszony (5), wybawić (wybawiony) (3), zwiedziony (2); czarta bać się (6), zborzyć (zburzyć) (7), zwyciężyć (zwyciężenie) (8).
Gdźie zgodá tu Pan Bog/ á gdźie niezgodá tu Cżárt pánuie. WujJud 127.
»czart nagodził« [szyk 2 : 1] (3): Toć mi cie cżart nagodzył RejJóz D7, B3, D4.
»podźcie [z kim] ku wszytkim czartom« (2): ieſzcże ná nas ták chytry cżárt nieprzychodźił iáko ten/ pocżćie ſnim ku wſzytkim cżártom BielKron 420v [idem] WerGośc 218.
»czart wie« (1): A czárt wie iáko ie zową RejRozpr G3.
»czarta wyganiać (a. wygnać, a. odegnać), wyganiający; czarta wyganianie (a. wygnanie)« [szyk zmienny] (27 : 2; 5): Murm 173; KromRozm III D3v, D4; BielKron 79, 138v, 420; Y był wyganiáiący cżártá [eiiciens daemonium]/ á ten był niemy. BudNT Luc 11/14, Mar 9/37, 16/9, Luc 11/15; około kilá dzieśiąt ludzi/ krorych [!]/ ćiáłá cżárt dręcżył/ cżárty wyganiáiąc zlecżył. SkarŻyw 311; w wyganiániu cżártá z iednego młodzieńcá/ vpomniał SkarŻyw 453, 324, 353, 441, 453 [3 r.], 553; CzechEp 295, 362, 363; NiemObr 115; á potym miał z niego Exorcyſtá cżártá wygániać. WerGośc 217; WujNT Matth 7/22, 12/24, 28, s. 72, Mar 3/15 (9); SkarKaz 241a.
»czarta wypędzić (a. wypądzać, a. odpędzić); czarta wypędzanie; czart wypędzony« [szyk zmienny] (5; 1; 1): BielKron 79, 145v; WujJud 134; Y cżárty mnogie wypądzáli [Et daemonia multa eiiciebant]/ y wiele chorych oliwą mázali/ á vzdrawiáli. BudNT Mar 6/13[14]; Cżarći od chorego wypędzeni SkarŻyw 334 marg, 35 [2 r.].
»wyrzucać (a. wyrzucić), wyrzucający czarta; wyrzucanie czarta« [szyk zmienny] (19 : 2; 5): BudNT Matth 12/25 [24], 26 [27], 28; Abo cżemu záraz nie wymáże ze Mſzałow y z Agend cżártow záklinánia/ y wyrzucánia? CzechEp 296; trędowáte oczyśćiayćie/ czárty wyrzucayćie [daemones eiicite] WujNT Matth 10/8, przedm 36, Matth 12/27, s. 51, 72 [2 r.], Mar 1/34 (22).
»czarta zaklinać (a. zakląć); wyklinanie (a. zaklinanie) czarta« [szyk zmienny] (4; 3): Murm 173; rychley powiáda cżártá záklnieſz/ niſzli ſyna złośći y Apoſtátę/ na dobre námowiſz. SkarŻyw 119, 91, 278 marg, 412; CzechEp 296; A niektorzy Zydowie z tych co ſię włoczyli czárty záklináiąc [de circumeuntibus Iudaeis exorcistis] ważyli ſię wzywáć [...] imieniá Páná Ieſuſowego/ mowiąc WujNT Act 19/13.
»czartu się zaprzedać« (1): przeto iżeś ſie cżártu záprzedał/ przetoż Pan Bog wykorzeni dom twoy s potomki BielKron 85v.
»czarny czart« (1): ktory iſz vrnieráiąc/ ſtráſzliwié wołáł/ że go cżarni cżárći do piekłá wlekli SkarŻyw 352.
»od czarta, czartem opętany; czart opętał« (6 : 1; 3): a Iudáſs więcéy zatym kęſem chleba zatwardziál/ bo cżart iego więcéy ij pelniéy niż przed tym opętal ij OpecŻyw 94v; Wnet od Cżártá opętana byłá SkarŻyw 107, 86, 226, 251, 324; LatHar 57; WujNT 588 marg, 589, Zzzzz2.
»pan czart« (7): Iacz to panie Czarczie ſtoię Cziebie ſię ia niċ nieboię. RejKup h2, h5v, i2v, cc3v; Tedy mu Pan powiedzieć racżył: Nie może tho być Pánie cżárcie RejPos 115v, 72, 82v.
»czart i czarownik« (1): Vkázuie/ iż wſzytki cudá máią być v nas podeyzráne á kłamliwe/ ieſliſz ſie nie zgadzáią z słowem Bożem/ á to z ſtrony czártá y cżárownikow BibRadz I 108c marg.
»(zły duch), diabeł, (abo, i) czart« [szyk 2 : 1] (3): Mymer1 2v; Ták ludźye y Anyołowye ſwowolni/ ktore złymi duchy/ czárty/ y dyabły zowyemy/ z koſćyołá onego wypádli. KromRozm III A8; CzechEp 374.
»czart, nieprzyjaciel (narodu 1udzkiego a. nasz itp.)« [szyk 4 : 2] (6): RejAp 100, 106v; nie ćieſz głownego nieprzyiaćielá mego cżártá rádośćią táką y wykrzykániem LatHar 241; SiebRozmyśl D4v, L4; SkarKaz 160a.
»(nie) czart, (a, ani, i) piekło« [szyk 3 : 2] (5): przeto melankolici widaią rzecży ſtraſzne, cżarne, y brzytkie, iako piekło cżarty/ błota, y inſze rzecży. GlabGad L4; RejPos 110; SkarŻyw 173; iáko trudno wierzyć/ áby to człowiek rozum máiący być miał/ ktory ták pilnie czártá y piekło záleca. SkarKaz 350a, 208b.
»czart, (a, to jest) (s)przeciwnik (narodu 1udzkiego a. nasz itp.)« [szyk 41 : 3] (44): Pátrz yáka to chytroſć á vśiłowánye czártá przećiwniká Bożego KromRozm I M4; LubPs V6v, ee4v; RejAp 101v, 129v, 175, 180; RejPos 2v [2 r.], 15v, 17, 30, 31 (36); RejZwierc 10.
»stary frant albo czart« (1): STARY FRANT, álbo CZART. GosłCast kt.
»czart, (a(l)bo itp.) wąż« [szyk 6 : 4] (10): KromRozm II i3; Ale on cżárt chytry wąż nie zámieſzkał tego RejWiz 36v; BibRadz I 2d marg; BielKron 2v, 462v; RejPos 154; RejZwierc 10; Przetoſz cżártá ábo wężá nie pyta: cżemuś to vcżynił SkarŻyw 262, 262; ArtKanc N17.
»zły anioł i czart« (1): Ták ie były one lárwy złych Aniołow y cżártow przeſtráſzyły [...] iſz ledwe byli wſzyſcy żywi. SkarŻyw 480.
W połączeniu z imieniem (6): niechciał ſie modlić Belowi cżártowi. BielKron 111; ſłup cżártá Aſtárdá sſtał ſie niemym BielKron 144v, 43 marg, 105v, 468v, 469v.
W charakterystycznym połączeniu: czartom ofiarować (ofiarowany) (8).
»(nie) Bog albo (a, jedno) czart« [szyk 2 : 1] (3): KromRozm III A6; pytáli bogá ſwego (álbo cżártá) Apoliná/ ktory z nich będzye pánował w Rzymie BielKron 105v; nie chwalę ia czártow/ iedno Bogá żywego BielKron 111.
Synonimy: 1. anjoł, bies, diabeł, szatan; 2. bałwan.
Cf CZARTOPŁOCH
AL