[zaloguj się]
[pdf]

DECEMWIRI (3) sb m pl

Zawsze -u-

Tekst nie oznacza é.

Fleksja
pl
G decemwir(o)w
inne pl N (lat.) - decemwiri

pl G decemwir(o)w (1). ◊ (lat.) N decemwiri (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Nazwa łacińska członków kolegium, złożonego z dziesięciu urzędników, powoływanego do spełniania różnych funkcji, m.in. sądowniczych [decemvir ‒ dziesiątny mąż. Jeden pan z dziesiąci radnych panów. Erant Romae decemviri consulari potestate post consules, na miejscu panów radnych bywali Mącz 79c; decemviri – dziesięć rajcy rzymscy Calep; dziesiątnik1 w mieście – decemviri Romae summum imperium tenebant aliquandiu; Decemviri in municipijs id erant, quod Senatores Romae Cn] (3): Decemuiri byli w Rzimie (ácż pirwey w Grecij) nawyżſzi pánowie/ ktorzi byli ná mieſce Konſulow poſtánowieni/ ale tá odmiáná niedługo trwáłá. ModrzBaz 91; żeby ná kſztałt onych Rzymſkich decemuirow [quasi decemviros]/ ze wſzytkich ſtanow Koronnych pewne oſoby obierano ModrzBaz 91, 91.

Synonimy: dziesiątnik, »dziesiątny mąż«.

KCh