« Poprzednie hasło: DESPOCYJA | Następne hasło: DESPOTOW » |
DESPOT (55) sb m
despot (38), deszpot (17); despot KochSat (2), BiałKat, StryjKron; deszpot OrzRozm (5), OrzQuin (7), PaprPan (2); despot : deszpot BielKron (34 : 3).
e oraz o jasne.
sg | pl | |
---|---|---|
N | despot | despotowie |
G | despota | despotów |
D | despotowi | despot(o)m |
A | despota | |
I | despotem | |
L | despocie |
sg N despot (21). ◊ G despota (5). ◊ D despotowi (9). ◊ A despota (10). ◊ I despotem (4); -em (1), -(e)m (3). ◊ L despocie (1). ◊ pl N despotowie (2). ◊ G despotów (2); -ów (1), -(o)w (1). ◊ D despot(o)m (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVIII w.
W połączeniu z imieniem [po imieniu (10), przed imieniem (1)] (11): Ierzyk Deſpoth widząc ſie wielekroć poráżonego/ vćiekł ſie do Włádziſłáwá krolá Węgierſkiego y Polſkiego BielKron 243, 240 [2 r.], 241, 242v, 245v, 258v, 305; Oto teraz niedawno Iákubá Deſzpotá/ [...] zámordowáli Wołochowie zdrádliwi. OrzQuin Z4; BiałKaz L2v; StryjKron 602.
»depot racki« (1): Włádziſław iáko pan nieſkwápliwy/ poſłał do Deſpotá Ráckiego BielKron 304.
»despot serbski, Serbijej« [szyk 3 : 1] (3 : 1): Wiechawſzy do wyżſzey Miſiey z Lázárzem Serbſkim Deſpotem bitwę ſtocżył BielKron 240, 240, Kkkk3v; StryjKron 602.
AC