![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: DOBROPAN | Następne hasło: DOBRORZECZENIE » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
DOBRORZEC (2) vb impf
Fleksja
part praes act dobrorz(e)kąc.
Sł stp, Cn, Linde brak.
Znaczenia
Błogosławić (kalka lat. benedicere) [komu]: Vsłyſzawſzy tho Anáthágor/ dobrorzekąc iemu y odſzedł od niego z wielkim ſmutkiem HistRzym 23.
Synonim: błogosławić.
Cf DOBRORZECZYĆ
LW