[zaloguj się]
[pdf]

DOCHOWAN (7) part praet pass pf

dochowan (5), dochowany (1), dochowan a. dochowany (1); dochowan BibRadz, BielKron, HistLan, ModrzBaz, SarnStat; dochowany SkarŻyw.

Obydwa o jasne, -ån, -an-.

Fleksja
sg
mNdochowån, dochowany fNdochowana
pl
N subst dochowany, dochowane

sg m N (praed) dochowån (2), dochowany (1). ◊ f N (praed) dochowana (2). ◊ pl N subst (praed) dochowany (1), dochowane (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Ustrzeżony, przechowany (4): SkarŻyw 48; Aby tym więtſza vczćiwość małżeńſkiégo ſtanu dochowáná byłá, y ſtárſzych w rodźie poczćiwość SarnStat 599.
Wyrażenia: »w całości [komu] dochowan« (1): A iżby ten ſkarb był w cáłośći Rzecżypoſpolitey dochowan [ut tutus foret]/trzebáby tę vſtáwę vcżynić/ áby z niego nic nikomu niedawano ModrzBaz 123v.

»w szczyrości dochowan« (1): [greckie testamenty] ſą ná wielu mieyſcách poodmieniáne y pofałſzowáne. przetoż też iuż mnieyſzą wagę máią/ á niżli Láćińſkie/ ktore z więtſzą pilnośćią w ſzczyrośći ſwey były dochowáne. WujNT 10.

2. Utrzymywany, przebywający pod opieką do określonego czasu (3):

dochowan komu (1): Ani ieſt żaden z bráćiey náſzey bliſki/ ábo ſyn iego kthoremu bych miáłá być zá żonę dochowaná [ut servem me ei uxorem] BibRadz Tob 3/17.

Wyrażenia: »czasu dochowan« (1): A gdy [dzieci: Remus i Romulus] były cżáſu dochowány/ s powieśći páſterſkiey/ obacżyły ſkąd ſie wzyęły BielKron 98v.

»śmierci dochowan« (1): A tym otho miſterſtwem y ſmierći dochowan/ Y pogrzebion iák ſłuſzſza ná iego zacny ſtan. HistLan F.

Cf DOCHOWAĆ, NIEDOCHOWANY

JZ