[zaloguj się]
[pdf]

DOCIĄGNĄĆ (5) vb pf

o jasne.

Fleksja
inf dociągnąć
conditionalis
pl
3 m pers -by dociągnęli

inf dociągnąć (3). ◊ fut 1 pl dociągni(e)my (1). ◊ con 3 n pers -by dociągnęli (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Osiągnąć określony cel w przestrzeni; attingere, penetrare, pertendere, pervehi, pervenire, tangere Cn [w tym: dociągnąć do (4)] (5):
a. Dowieźć na miejsce (o koniu) [kogo] (1): Bo nas ten ma doćiągnąć ſam do Sokołowá. CzahTr L2v.
b. Dotrzeć na miejsce (4): Quot dierum est via, Wiele cugów mámy vczinić niżli dociągniemy do mieyscá. Mącz 492a; áby s they źiemie mogł álbo morzem álbo źiemią do wyſpy Moluki doćiągnąć BielKron 445v; GórnDworz S5v; A nimby woyſko doſzło, tymby ſie ſámo znędziło, y ónby kray znędźiło ćiągnąc: y żółdby im muśiał iść, nimby doćiągnęli, z wielką ſzkodą ſkárbu. SarnStat 135.

Synonimy: dojść, dojechać.

Formacje pochodne cf CIĄGNĄĆ.

JZ