[zaloguj się]
[pdf]

DOCIERAĆ (13) vb impf

o oraz a jasne, e pochylone.

Fleksja
inf dociérać
indicativus
praes
sg pl
2 dociéråcie
3 dociérå dociérają
praet
sg
3 m docieråł
fut
sg
3 m będzie dociéråł

inf dociérać (1). ◊ praes 3 sg dociérå (5). ◊ 2 pl dociéråcie (1). ◊ 3 pl dociérają (1). ◊ praet 3 sg m docieråł (3). ◊ fut 3 sg m będzie dociéråł (1). ◊ part praes act dociérając (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (jeden z tych samych przykładów) ‒ XVIII w.

Nastawać, gwałtownie napadać; atakować (13):

docierać komu [w tym: komu czym (1)] (2): Smiáłość fortunę podpyera/ Kto mężnie komu dociera BielKom F2; RejZwierz 66.

docierać na kogo, na co (6): Tu prorok doćiera ná ludzi przełożone á zwłaſſczá ktorzy rozeznawáią ſądy ná ſwiećie/ á woła pomſty ná nie RejPs 85; RejRozpr B2v; Zefira ſrodze dociera na Iozepha RejJóz H3, Hv; Nienawiść ná mą ſkázę zewſząd doćiéra/ Y wſzytki ſwé fortéle ná mię wywiéra. KochPs 167; NiemObr 5.

docierać czym (4): Ale ſnać ieſzcże kto będźie tem doćierał [sed urgeat forte adhuc aliquis]/ iż żaden cżłowiek nieieſt náleźion [...] áby wżdy cżęſtokroć niemiał vſtąpić z drogi do cnoty wiodącey ModrzBaz 9; NiemObr 5. Cf »prawdą docierać«.

Zwrot: »prawdą docierać« (2): Acż ten prawie cny zwycżay/ s przyrodzenia máią/ Wſzetecżnym bez pochlebſtwá/ prawdą docieráią. RejZwierz 66; WierKróc A4v.
a. Nalegać (usilnie) na przeprowadzenie czegoś [na co] (1): dźiwowałem ſię temu/ iż X. K. ták nagle ná rozmowę doćierał/ chcąc ią tegoż dniá zacżąć y odpráwić. NiemObr 24.
b. O walce wręcz; vehementer instare Vulg (2): A Iudás też tym gwałtowniey doćierał/ zábijáiąc one przeklęte pogány Leop 2.Mach 12/23.

docierać na kogo (1): Bili ſię trzy godźiny namniey nie przeſtáiąc/ A z obu ſtron krzykliwie ná śię doćieráiąc. KmitaSpit B2v.

Synonimy: rozpierać się; b. potykać się.

Formacje pochodne cf TRZEĆ.

Cf DOCIERAJĄCY

JZ