Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [DOMACOWAĆ SIĘ]

Następne hasło: [DOMACYWAĆ SIĘ] »

DOMACY (1) ai

domacy (1), [domaczy (Linde)].

o jasne, a pochylone.

Fleksja

sg
m	N	domåcy

pl
N	subst	domåcz(e)

sg N m domåcy. ◊ [pl N subst domåcz(e)].

Sł stp notuje, Cn brak.

Znaczenia

1. Rodzimy, swojski, ojczysty
2. [Domowy, należący do gospodarstwa]

1. Rodzimy, swojski, ojczysty: Vernaculus mos, id est, domesticus, Domaci tey ziemie á kráyiny obyczay. Mącz 485b.

2. [Domowy, należący do gospodarstwa:

Wyrażenie: »bydlątko domacze«: Koſcioł Boży/kroleſtwo Duchowne Páná Kryſtuſowe/ ieſt zwołáne ſłowem Bożym á ſpráwą Ducha ſwięthego/ z ludzi ſtátecżnych/ ſkromnych iáko owiecżki/ powolnych iáko bydlątká domacże/ cichych iáko Báránkowie GilPos 274 (Linde).]

Synonimy: 1. ojczysty, swojski.

Cf DOMOWY