[zaloguj się]
[pdf]

DOSTOJNIE (20) av

do- (4), dó- [czechizm] (2); do- Mącz (2); do- : dó- OpecŻyw (2 : 2); drugie o zawsze jasne, e jasne.

sup n(a)dostojni(e)j PatKaz II.

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII w. s.v. dostojny.

Z należną czcią, godnie; digne, divine Mącz; honeste Łac śr (20): Doſtoynie tedy będzie vwielbiona/ ij laſki pelna/ gdy z duſſą ij s cialem będzie w niebo wzięta OpecŻyw 181, 18, 19, 157; PatKaz II 25v; PatKaz III 117; racz teſz vbłogoſlawic nas: abych my wielmoznoſci twoie doſtoynie wyſlawowac mogli RejPs 30v; KuczbKat 180, 410; SkarŻyw 36; WerGośc 259; GrabowSet Q2; O Iezu day ſię doſtoynie dotykáć ciebie Páná náſzego/ gdy táięmnice twoie bierzem. SkarKaz 611b.
Zwrot: »dostojnie (u)czcić« (2): PatKaz III 107; Ktory ią doſtoynie ćći będzie vſpráwiedliwion/ á kto zámięſſká iey/ vmrze w grzechách twoich. KrowObr 152.
Szereg:»godnie, (a) dostojnie« [4 : 1] (5): Proſzę cie naucz nas iako ſię mamy przyprawyc abyſmy my godnie á doſtoynie prziyęli ten ſacrament SeklKat X4v; Mącz 89a, 91c; iż wielką thám wiecżerzą ieſt nam wſzytkim zgotowána/ ktorzy iedno wedle powołánia ſwego godnie á dostoynie będziemy gotowáć á ſprawowáć ſię do niey RejPos 159; ArtKanc N8.

Synonim: godnie.

Cf NIEDOSTOJNIE

JW