[zaloguj się]
[pdf]

DOWODZENIE (6) sb n

Oba o oraz pierwsze e jasne; końcowe e z tekstów nie oznaczających -é.

Fleksja
sg
N dowodzenie
G dowodzeniå
D dowodzeniu

sg N dowodzenie (4). ◊ G dowodzeniå (1). ◊ D dowodzeniu (1).

Sł stp brak, Cn s. v. dowód, Linde XVIII w. s.v. dowieść.

fil. Udowadnianie, uzasadnianie; argumentacja; przeprowadzanie dowodu naukowego, rozumowanie, wnioskowanie; argumentatio Mącz, Calep; syllogismus BartBydg (6): omnis syllogismus constat ex tribus terminis et duabus propositionibus seu majori et minori, zgromadzenye szlow ku gadanyv vel dovodzenye BartBydg 143b; Mącz 231d; Argumentatio – Pokazanię, dowodzenie. Calep [94]a.

dowodzenie czego (1): Argumentatio, Dowodzenie/ álbo/ potwierdzenie rzeczy. Mącz 16a.

Wyrażenie: praw. »dowodzenie sprawiedliwości [w czym]« (1): O Porządku dowodzenia ſpráwiedliwóśći w tych rzeczach/ któréby ſie pod czáſem wyćiągnienia náſzégo ná woynę/ [.,.] oſobam będącym ná woynie w imionách ich ſtały SarnStat 864.
*** Bez wystarczającego kontekstu (1): Scitum, [...] Vſtáwá/ poſtánowienie/ dowodzenie/ vznánie. Mącz 372d.

Synonimy: pokazanie, potwierdzenie, sylogizm.

Cf DOWODZIĆ

BZ