« Poprzednie hasło: DOWODZON | Następne hasło: DOWOJOWAĆ » |
DOWODZONY (3) part praet pass impf
dowodzony (6), dowodzon (2); dowodzon CzechRozm; dowodzony : dowodzon SarnStat (6 : 1).
do- (6), dó- (1); do- : dó- SarnStat (6 : 1; 922); drugie oraz trzecie o jasne.
Fleksja
sg | ||
---|---|---|
n | N | dowodzoné, dowodzono |
pl | ||
---|---|---|
N | subst | dowodzoné |
sg n N (praed) dowodzoné (3), dowodzono (2); -o CzechRozm; -e : -o SarnStat (3 : 1). ◊ pl N subst dowodzoné (3).
Sł stp, Cn, Linde brak.
Udowadniany, uzasadniany, zaświadczany (przeważnie w terminologii prawno-sądowej) (8): Zapiſy ku oſzukániu czyiemu vczynioné, iáko máią bydź dowodzoné. SarnStat 760, 616.
dowodzon czym u czego (1): Minutą zápieczętowáną á kśięgámi, támze v ſądu ma bydz dowodzono. SarnStat 766.
dowodzon komu czym (1): co tego ieſt zá potrzebá wiernemu/ áby mu to cudámi dowodzono było/ iż Chriſtus kroluie CzechRozm 189v.
Fraza: »szlachectwo jest dowodzone« (3): iáko w poſpolitym Práwie Króleſtwá náſzégo ſzláchectwo nienágánioné zwykło bydź dowodzoné [probari consuevit JanStat 193]. SarnStat 178, 179, 922.
Zwrot: »przysięgą dowodzony« (1):á ſzkody y nakłády przyśięgą tego/ który z nim práwem cżyni!/ máią bydź dowodzoné [iuramento petentis probabuntur JanStat 200]. SarnStat 175.
Cf DOWODZIĆ
BZ