[zaloguj się]
[pdf]

DUDKOWANIE (4) sb n

a jasne; teksty nie oznaczają o oraz e, prawdopodobnie o jasne (tak w dudkować).

-t- (3), -d- (1).

Fleksja
sg
N dudkowani(e)
I dudkowani(e)m

sg N dudkowani(e) (2). ◊ I dudkowani(e)m (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (dwa z tych samych przykładów) s.v. dudkować.

1. Nadskakiwanie, zabieganie o względy, pochlebianie, płaszczenie się (3): ták áby áni zá dáry/ áni zá żadnemi vpominki/ áni zá żadnym dutkowániem myſl ſie wſpaniła nie vnośiłá RejZwierc 147.
Szeregi »pochlebstwo, (a) dudkowanie« (2): Abowiem tákim pochlebſtwem á tákim dutkowániem/ ktore tobie nie pochodzi s ſercá práwego/ cżyniſz więcey lekkośći y ſobie y oſobie oney/ niżli pocżćiwośći. RejPos 243; RejZwierc 147.
2. Błaznowanie; tu o oddawaniu czci bożkom [przed kim] (1): Nuż przed onym Báłwánem/ co zá dudkowánie/ Náſmiałbyś ſie do woley/ pátrzáiąc tám ná nie. HistHel Bv.

Synonimy: 1. pochlebstwo, przysługa, zabieganie; 2. błaznowanie.

Cf DUDKOWAĆ

BC